GALİLEO UYDUSU;

Galileo, Jüpiter'in 21 Eylül 2003'te ezici atmosferine daldı. Uzay aracı, kendi buluşlarından birini - ay Europa'nın buz gibi kabuğunun altında olası bir okyanusunu korumak için kasıtlı olarak yok edildi.

Galileo, güneş sistemimize bakış şeklimizi değiştirdi. Uzay aracı, bir asteroitten uçan ilk ve bir asteroid ayını keşfeden ilkiydi. Bir kuyrukluyıldızın gezegenle çarpışmasının tek doğrudan gözlemlerini sağladı.

Galileo, iniş sondası ile Jüpiter atmosferini ilk ölçen kişi ve Jordan'ın yörüngedeki uzun vadeli gözlemlerini ilk kez gerçekleştiren kişi oldu. Europa, Ganymede ve Callisto'da yeraltı tuzlu su bulgusu bulmuş ve Io üzerindeki volkanik aktivitenin yoğunluğunu ortaya koymuştur.

Galileo misyonunun tarihi mirası hakkında daha fazla bilgi edinmek için okumaya devam edin.

AYPTİR'E GİRİŞ

Giriş
Kennedy Uzay Merkezi, 18 Ekim 1989: Space Shuttle Atlantis gökyüzüne tırmanırken kükreme yerden oynuyor. Galileo uzay aracı, dış gezegenlerin alanına uzun bir yolculuğa başlamaya hazır haldedir. Görevi, Jüpiter ve aylarını önceki herhangi bir uzaydan daha ayrıntılı olarak incelemektir.

Uzay aracı, ilk modern gökbilimci --- Galileo Galilei'nin şerefine isimlendirildi. Göklerin ilk gözlemlerini 1610 yılında bir teleskop kullanarak yaptı.

Jüpiter'i keşfetmek için bizi ne cesaretlendiriyor? Dev renkli gezegen, Güneş ve gezegenlerin 4,5 milyar yıl önce nasıl oluştuğunu anlamamıza yardımcı olacak ipuçları taşıyor. Jüpiter'in aylarından birisi aktif yanardağlara, diğerlerinin garip buz gibi arazilerine sahipler. Bu tuhaf dünyalar Dünya ile nasıl kıyaslanıyor?

Galileo, Aralık 1995'te Jüpiter'e geldi. Yörüngedeki uzay aracından ve atmosferik sondan büyüleyici veriler dökülürken, bunun sadece bir başlangıç ​​olduğunu biliyorduk.
Yerden Çıkmak
Yaklaşık dört yüzyıl önce Galileo Galilei, yeni bir buluş olan teleskop ile gezegenleri ve yıldızları inceleyerek modern astronomi çağını başlattı. Bu araç bilimsel gözlemciler olarak bizi cennete bağladı. İnsanlar, gezegenlere daha yakından bakmak için seyahat etmeyi hayal ettiler; ancak bu 50 yılda bu fikir gerçek oldu
Pioneer 10 ve 11 ve Voyager 1 ve 2 uzay araçları 1970'lerde Jüpiter'i taradı ancak kalamadılar ve bu, dünyadaki bilim insanlarına söyleyebilecekleri şeyi kısıtladı. Bilim adamları, etrafında dolaşabilen ve Jüpiter'in çevresini detaylı olarak inceleyebilen bir yörünge uzay aracı göndermeyi önerdi. Yörünge, aynı zamanda Jüpiter'in bulutlarından düşüp veri toplayacak bir sondaj kuyruklayacaktı. Misyona Galileo adı verildi.

Ekim 1989'da, Galileo, Uzay Mekiği Atlantis'in kargo bölümünden fırlatıldı. Astronot Shannon Lucid yolculuğuna uzay aracını başlatan hassas manevraları gerçekleştirdi. Galileo'yu gezegenlerarası alana iten kuvvetlendirici roket, dolaşımı doğrudan Jüpiter'e gönderecek kadar güçlü değildi. Ancak mühendisler, uzay aracını hedefine ulaştırmak için yeterli miktarda enerji ödünç vermenin bir yolunu buldular.

Gerçekleri Başlat
Çıkış Tarihi: 18 Ekim 1989
Araç Başlat: Uzay Mekiği Atlantis
Görev: STS-34
Launch Site: Kennedy Uzay Merkezi, Launch Pad 39B
Galileo için güçlendirici: Ataletüstü Üst Aşama
Servis Ekibi: Inertial Üst Basamak
- Donald E. Williams, Kumandan
- Michael J. McCulley, Pilot
- Franklin R. Chang-Diaz, Görev Uzmanı 1
- Shannon W. Lucid, Görev Uzmanı 2
- Ellen S. Baker, Görev Uzmanı 3
Yolculuk - Jüpiter'e Giden Yol
Galileo'nun direkt olarak Jüpiter'e uçacak kadar yakıt yoktu, ancak uzay aracı Uzun yolculuk yapmak için Venüs'ten ve Dünya'dan yeterince enerji ödünç alabilir. Görev planlamacıları "VEEGA" lakaplı bir uçuş rotası tasarladılar - Venüs-Yer-Yer Yerçekimi Yardımcısı. Galileo bir zamanlar Venüs'ten, iki kez de Dünya'dan atlayacak ve uzak Jüpiter'e ulaşmak için yeterli momentum biriktirecekti.
İlk dur: Venüs. Galileo ekibi, uzay aracının enstrümanlarını denedi ve kız kardeş gezegenimizi örten kalın, toksik bulutların incelenmesini yaptı. Ev gezegenimiz tarafından iki kez uçan Dünya ve Ay'ı birlikte gördük - başka bir dünyadan biri bizi görebileceğinden.

İlk Dünya füzesi sonrasında, Galileo'nun şemsiye şeklindeki yüksek kazançlı anten planlandığı gibi açılmadı. Ancak Galileo ekibi, verileri küçük bir antenle geri göndermek için uzay aracını yeniden programlamak için çok çalıştı. NASA'nın Derin Uzay Ağı'ndaki mühendisler antenlerini de yükselttiler. Sonuç, bilim adamlarının başlangıçta planlanan tüm bilgileri yakalamasına izin verdi.

Galileo'nun asteroit kuşağı üzerinden yaptığı ilk gezi sırasında, uzay aracı, bir asteroidin ilk yakın yaklaşımı olan Gaspra adında bir asteroidin ayrıntılı görüntülerini çekti. Asteroid kemeri üzerinden ikinci bir geçişte Galileo, minyatür bir ayı yörüngede izleyen asteroid Ida'yı keşfetti. Bu küçük ceset Dactyl olarak adlandırıldı.

1994'te Galileo, Jüpiter'e kuyrukluyıldız kuyrukluyıldız çarşısının parçalarını izlemek için mükemmel bir konuma getirildi. Uzay aracı, etkinin yalnızca doğrudan gözlemlerini yaptı. Dünya tabanlı teleskoplar etki alanlarını görünüme döndükçe görmek için beklemek zorundaydı.

Cruise Zaman Çizelgesi
Venüs Flyby: 10 Şubat 1990 (16.000 km uzaklıktadır)
Dünya-1

Genişletilmiş Turlar - Galileo Europa Misyonu ve Milenyumun Misyon

Galileo Europa Misyon Karşılaşma Zaman Çizelgesi

Galileo'nun ana görev noktası 7 Aralık 1997'de sona erdi. NASA, daha iyi öğrenilecek daha çok şey ve sağlıklı bir uzay aracı ile "GEM" adlı iki yıllık bir çalışmayı - Galileo Europa Misyonu'nu onayladı. On dört yörüngede daha çok yörünge için, uzay aracı buz, su ve ateş üzerine odaklandı: Okyanusu olabilecek buzlu ay Europa; Jüpiter'in görkemli fırtınaları; Ve Io'nun ateşli yanardağları.
Uzay aracı, Europa'ya çok yakın bir yere geldiğinde, okul otobüsünün büyüklüğünde bir şey olursa, Galileo onu bulurdu. Europa'nın ek gözlemleri, suyun okyanusunun şu anda yüzeyin altında bulunduğu teorisini destekledi. NASA, Europa'nın yörüngesinde gelecek misyonların planlarını düşünmeye ve belki de bir kara gemisi göndermeye başladı.

Yaklaşan Io --- Jüpiter'in en içteki ayı ---, Jüpiter'in yoğun radyasyonundan kurtulmak demekti, bu yüzden bu buluşmalar en son kaydedildi. Işınım, uzay aracının bilgisayarını bozduktan sonra, mühendisler on line geri almak için bütün gece çalıştılar. Ama Galileo tekrar geçti ve hatta Io üzerinde patlayan bir lav çeşmesi keşfetti.

Bu başarılı uçan uçuşlar, başka heyecan verici bir misyona, yani Galileo Millenium Misyonu'na, 2001 yılına uzanan yol açtı. Veriler Io ve Europa üzerinde toplanıyor ve ışınımın bir uzaydaki Jüpiter'e yakınlığı üzerine yapılan çalışmalar yapıldı. Cassini uzay aracı, Satürn'e giderken 2000'in sonlarında Jüpiter tarafından salınır ve iki uzay aracı güneş sistemimizin devini gözlemler.

Galileo Europa Mission Orbital Haritası

Gelecek Görevler

Galileo'nun keşfedikleri, bilim önceliklerini, gelecek nesil derin uzay görevleri için şekillendirdi. Galileo mirasıyla ilgili misyonlar arasında:
Juno
Europa Çoklu Flyby Görevi

Galileo'nun aletleri.

The Spacecraft;

Giriş
Galileo uzay aracı hakkındaki bazı bilimsel araçlar uzaktan gözlemlemekte, bazıları alanları ve parçacıkları doğrudan ölçmektedir. Atmosferi hakkında bilgi toplamak için Galileo sondası Jüpiter'in bulut üstlerine doğru bırakıldı.
Fırlatma sırasında, uzay aracı ve sondanın toplamda yaklaşık altı bin liralık bir kitleyi var, yaklaşık iki spor aracı. Galileo yirmi metreden uzun boylu.

Uzay aracı "çift devirli" bir tasarım --- kontrollü bir dönüş Galileo'yu sabit tutuyor. Uzay aracının bir bölümü 3 rpm'de döner. Bu bölümde, altı alet birçok yönden veri topluyor. Uzay aracının diğer kısmı, Galileo uzayda uçarken doğru şekilde işaret etmesi gereken dört alet için istikrarlı bir şekilde duruyor.

700 pound'luk prob yaklaşık dört ayak ölçülerinde. Isı kalkanının içinde, bilimsel araçlar giriş sırasında şiddetli sıcaktan korunuyordu. Prob, saatte yüz altmış bin kilometre hızındaki yüksek hızlı yolculuğunda aşırı sıcaklığa ve basınca dayanmak zorundaydı.

Jet Propulsion Laboratory, Galileo Spacecraft'ı kurdu ve NASA'nın Galileo misyonunu yönetti. Almanya tahrik modülünü tedarik etti. NASA'nın Ames Araştırma Merkezi, Hughes Aircraft Company tarafından inşa edilen soruşturmayı yönetti.

Uzay aracının temelleri

Galileo'nun bilim ve mühendislik bileşenleri.

 
İnsanları derin uzaya göndermek pratik değildir. Ancak bir robota, bilgi ve komutları gözlemleyen, dinleyen ve işleyen bir uzay aracı gönderebiliriz. Bir uzay aracı, komutlarımı anten ve radyo alıcısı aracılığıyla dinler ve görüntüleri ve bilim verilerini Dünya'ya gönderir.

Uzay aracının beyni, bilimsel araçları kontrol eden bir bilgisayardır. Yolculuğunda uzay aracı, motorlarının yakılması için yakıt ihtiyacı duyuyor; büyük bir motoru yörüngeye girmek gibi büyük değişiklikler için kullanıyor; Ve küçük püskürtücüler yönü ince ayarlar. Jüpiter'in atmosferine daldığında, sondanın yerçekimi tarafından serbest bırakıldığı ve yakalanıldığı yakıt ihtiyacı duymadı.

Gezegenler ve aylar ışınımı yayarlar veya yansıtırlar. Galileo'nun bilimsel araçlarını, farklı radyasyon türlerini görmek için, hatta bulutlarla veya bir ayın katı yüzeyinin altında görmek için kullanıyoruz.

Bir kamera, "görünür" dediğimiz ışığın dalga boylarında yaptığımız yolu görür. Fakat göremediğimiz diğer dalga boylarındaki ışınlanmış enerjiyle çevriliyiz. Mikrodalgaları kullanan fırınlarda radyo dalgaları kullanan cep telefonlarında konuşuyor ve kızılötesi kullanan uzaktan kumanda üniteleri ile TV kanallarını değiştiriyoruz. Koyu renk gözlük ve güneşlik giyerek mor ötesi önleriz.

Uzay gemisinde gemide 10 bilimsel araç var. Bazı aletler uzun kollara monte edilir, böylece uzay aracından istenmeyen sinyalleri almazlar. Prob, Jüpiter'in atmosferini araştırmak için altı alet artı telsiz kullandı. Buna ek olarak, deneyler için Galileo'nun radyo sistemini kullanıyoruz.

Elektromanyetik spektrumdaki uzaktan algılama aletleri görüntüleme aralığı.

Atmosferlerin Gözlenmesi

Jüpiter'in atmosferini, en üstteki bulut katmanlarında, doksan beş kilometre derinlikte inceledi. Sonda inerken, sıcaklık ve basınç, probun hayatta kalabilmesi için hızla çok yoğunlaştı.

Büyük bir soru şuydu: Jüpiter'in muazzam hava koşulları neden ilerliyor? Galileo, iç kısımdan sondayla ve dışarıdan uzay aracının aletleri ile atmosferi inceledi. Probun aletleri yerel hava - sıcaklık, rüzgarlar, şimşek - ve bulutların türü ve orada bulunan gazlar hakkında bize bilgi verdi. Ekvatorun yakınında, probun aletleri gezegenin içinden ve dışından gelen enerjiye baktı. Uzay aracının araçları, daha geniş bir alan üzerinde bir şeyler görünümü verdi ve bulut modellerine ve dünya üzerindeki zaman içinde nasıl değiştiğine baktı.

Bilgilerin çoğu görünür ve kızılötesi ışıkta gözlemlerden gelir. Galileo'nun kamerası bulutların ve fırtınaların şeklini ve hareketlerini izliyor. Bu kamera ayrıca yakın kızılötesi ışığı da ölçüyor - bulut gücünün ne kadar yüksek olduğunu bize bildirmek için. NIMS olarak bilinen yakın kızılötesi eşleme spektrometresi, bulutların içindeki molekülleri tanımlar. Fotopolarimetre Radyometresi (PPR) adı verilen bir araç, bulutların içindeki damlacıkların veya parçacıkların boyut ve şeklini belirleyebilir.

NIMS ve PPR, gaz ve bulutların sıcaklığını ölçmek için birlikte çalışırlar - sıcaklık farkları atmosferik fırtınaları ve dolaşımı yönlendirdiği için bilmelidirler. NIMS, Jüpiter'in "sıcak noktalar" ndan gelen enerjiyi içten gelen sıcak hava yükselme bölgelerinin bulutsuz bölgelerini ölçer.